„Miła, padnij!” (2012) to filmowy portret zmarłej w 2009 roku Teresy
Lewtak-Stattler ps. "Mirka", "Miła" - 14-letniej uczestniczki zamachu na
katów Warszawy Pabsta i Brauna, 15-letniej uczestniczki Powstania
Warszawskiego i więźnia obozu Oberlangen, a także wieloletniego
dyrektora polskich Domów Towarowych „Centrum”, Warszawianki Roku 1977,
odznaczonej m.in. Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem
Kawalerskim Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej (z Londynu).
Realizacji ponad 50-minutowego dokumentu podjęli się studenci i absolwenci Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi, przy wsparciu Galerii i Teatru Autorskiego „Well Art” Bogny Lewtak-Baczyńskiej.
„Miła, padnij!” to nie tylko wspomnienie o wyjątkowym, zasłużonym w polskiej historii człowieku. To przede wszystkim opowieść o młodej dziewczynie dorastającej w czasach wojny, o pierwszej miłości utraconej w dramatycznych okolicznościach, o przyjaźni i poświęceniu, o trudnych wyborach, o studentce, której krok po kroku udaje się odnieść zawodowy sukces, o walczącej o syna matce, a co najważniejsze o odważnej, silnej kobiecie zmagającej się z ciężką chorobą i pewnej życiowej postawie; zwykła-niezwykła - jedna z wielu ludzkich historii, które warto zachować od zapomnienia.
Film został oparty na relacjach rodziny i przyjaciół Teresy Lewtak-Stattler z czasów okupacji i Powstania Warszawskiego (kombatantów: Zofii Łazor ps. „Zojda” oraz Arkadiusza Matejkowskiego ps. „Tofek”), a także na archiwalnych zdjęciach, artykułach i książce autorstwa bohaterki filmu – "Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój...: od 'Parasola' do 'Żubra'" .
„Wyglądam – do przebiegnięcia ulica Mickiewicza – naprzeciwko Szklany Dom. Jest godzina 11.00. W górze niemieckie samoloty. Za nami czołgi, niemiecka piechota, karabiny maszynowe i ostrzał artyleryjski. Natarcie idzie z trzech stron. Na jezdni zwalone drzewa, trupy i ranni. W kończącym się rowie łącznikowym i leju gromadzi się coraz większa masa wycofujących się. Jestem z lewej strony, w środku Leszek, z prawej jego strony nieznany mi żołnierz. Wychyla się do wybiegu. Kula przeszywa mu głowę – mózg rozpryskuje się na plecach Leszka. Leszek krzyczy: -„Biegnij, za chwilę będzie z nas marmolada!”. Wypycha mnie z leju. Biegnę – naprzeciwko w podcieniach Szklanego Domu stoi ‘Cyganka’ – Aniela Zawadka. Przeraźliwie krzyczy: „Miła, padnij, padnij!”.” (fragment książki Teresy Lewtak-Stattler "Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój...: od 'Parasola' do 'Żubra'" )
www.filmpolski.pl/fp/index.php/4224669
www.filmweb.pl/film/Mila,+padnij!-2012-655877
Realizacji ponad 50-minutowego dokumentu podjęli się studenci i absolwenci Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania w Łodzi, przy wsparciu Galerii i Teatru Autorskiego „Well Art” Bogny Lewtak-Baczyńskiej.
„Miła, padnij!” to nie tylko wspomnienie o wyjątkowym, zasłużonym w polskiej historii człowieku. To przede wszystkim opowieść o młodej dziewczynie dorastającej w czasach wojny, o pierwszej miłości utraconej w dramatycznych okolicznościach, o przyjaźni i poświęceniu, o trudnych wyborach, o studentce, której krok po kroku udaje się odnieść zawodowy sukces, o walczącej o syna matce, a co najważniejsze o odważnej, silnej kobiecie zmagającej się z ciężką chorobą i pewnej życiowej postawie; zwykła-niezwykła - jedna z wielu ludzkich historii, które warto zachować od zapomnienia.
Film został oparty na relacjach rodziny i przyjaciół Teresy Lewtak-Stattler z czasów okupacji i Powstania Warszawskiego (kombatantów: Zofii Łazor ps. „Zojda” oraz Arkadiusza Matejkowskiego ps. „Tofek”), a także na archiwalnych zdjęciach, artykułach i książce autorstwa bohaterki filmu – "Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój...: od 'Parasola' do 'Żubra'" .
„Wyglądam – do przebiegnięcia ulica Mickiewicza – naprzeciwko Szklany Dom. Jest godzina 11.00. W górze niemieckie samoloty. Za nami czołgi, niemiecka piechota, karabiny maszynowe i ostrzał artyleryjski. Natarcie idzie z trzech stron. Na jezdni zwalone drzewa, trupy i ranni. W kończącym się rowie łącznikowym i leju gromadzi się coraz większa masa wycofujących się. Jestem z lewej strony, w środku Leszek, z prawej jego strony nieznany mi żołnierz. Wychyla się do wybiegu. Kula przeszywa mu głowę – mózg rozpryskuje się na plecach Leszka. Leszek krzyczy: -„Biegnij, za chwilę będzie z nas marmolada!”. Wypycha mnie z leju. Biegnę – naprzeciwko w podcieniach Szklanego Domu stoi ‘Cyganka’ – Aniela Zawadka. Przeraźliwie krzyczy: „Miła, padnij, padnij!”.” (fragment książki Teresy Lewtak-Stattler "Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój...: od 'Parasola' do 'Żubra'" )
I
take off my jacket and fall into the communication trench and then we
must reach Mickiewicz Street, just in front of the Glass House. It is
11 o’clock. The German planes up in the sky. Behind us – tanks,
German infantry, machine-guns, artillery commomade. The attack comes
from 3 directions. On the street there are fallen trees, dead and
wounded. In the communication trench and a crater there are more and
more retreating people. I am on the left, Leszek in the middle and
some unknown to me soldier on the right. He jumps out but he gets a
ball in the head. His cerebrum is on Leszek’s back. Leszek shouts:
“Run, in a while we become marmalade.” He stuffs me up from the
crater. I run and in the arcades of the Glass House I can see “Gipsy”
– Aniela Zawadka shouting: “Miła, fall down, fall down!”
www.filmpolski.pl/fp/index.php/4224669
www.filmweb.pl/film/Mila,+padnij!-2012-655877
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz